تحقیق رشته حقوق
عنوان تحقیق: ماهیت اعطای جوایز بانکی به مشتریان از سوی بانکها (1)
تعداد صفحات: 53 صفحه
فرمت فایل: Word
چکیده
مقدمه
فصل اول. بانکداری سنتی و بانکداری اسلامی
بانکداری سنتی (ربوی)
سپرده های بانکی در بانکداری ربوی
بانکداری اسلامی
بانکداری اسلامی چیست؟
سپرده های بانکی در بانکداری اسلامی
تفاوت بانکداری سنتی و اسلامی
فصل دوم. سپرده قرض الحسنه پس انداز
ماهیت سپرده های قرض الحسنه پسانداز
جوایز سپرده های قرض الحسنه پس انداز
حکم فقهی جوایز بانکی
فصل سوم. بانکداری اسلامی با شیوه جدید
استقرار نظام بانکداری اسلامی
فرق ربا با سود
بانکداری دولتی بد است!
اصول بانکداری اسلامی
مرکز مشاوره شریعت اسلامی
عقود مختلف در بانکداری اسلامی
صندوق سرمایه گذاری اسلامی
فلسفه بانکداری اسلامی
بانکداری اسلامی
حساب جایگزین قرض الحسنه پس انداز
فهرست منابع و مآخذ
چکیده
بانکداری اسلامی بانکداری یا فعالیّت بانکی است که مطابق قوانین دین اسلام (فقه اسلام) است و کاربرد عملی آن در توسعه اقتصاد اسلامی است. فقه اسلامی، اجازه نمی‌دهد که برای دریافت وام، بهره‌ای (به شرطی که از پیش تعیین شده باشد) پرداخت شود (در اصطلاح فقهی به آن ربا می‌گویند.). همچنین از نظر دین اسلام، سرمایه گذاری در تجارتی که فراهم کننده سود یا خدمتی باشد ولی با قوانین اسلام ناسازگار باشد نیز ممنوع (حرام) است.
قرض الحسنه از جايگاه بر جسته اي در بانكداري اسلامي برخوردار است و جهت گيري هاي بانكداري اسلامي به طرف رشد و ترويج فرهنگ قرض الحسنه است. مردم با سپرده گذاري و در مقابل بانك ها با ارائه خدمات قرض‌السحنه اين امر را محقق مي سازند. مهمترين مانع عملي شدن اظهارات فوق وجود نرخ تورم است. نرخ تورم باعث كاهش شديد ارزش پول سپرده گذاران مي‌شود و اگر مردم بخواهند پول خود را به صورت قرض الحسنه و رايگان در اختيار بانك ها قرار دهند از اصل سپرده متضرر مي شوند و اين مانع سبب عدم شكوفائي و بالندگي قرض الحسنه كشور می شود. درحال حاضر مشكل اصلي كه وجود دارد ميزان و شدت تورم است و اگر شدت تورم كاهش پيداكند، تمايل مردم و بانكها براي فعاليت در بخش قرض‌الحسنه بيشتر خواهد شد. استقبال بانك هاي خصوصي از حسابهاي قرض الحسنه به اندازه بانك هاي دولتي نيست.
آنچه که معلوم است با توجه به جوایز اعلام شده توسط بانكها و اصرار جهت انجام این کار خیر، تنها بخش اندکی از این افتتاح حسابها به منظور و قصد خیر انجام گرفته و اکثر افتتاح حسابها بیشتر به جهت حصول جوایز رنگارنگی است که به صورت آگهی در انواع و اشکال گوناگون از رسانه‌ها پخش مي‌شود.
پس لازم است کمي در این خصوص بیشتر بررسی شده و ماهیت آن از لحاظ فقهی مورد توجه بیشتری قرار گیرد و کسانی که نسبت به افتتاح اینگونه حسابها مبادرت مي‌نمایند با قصد و نیت خیر و به بهانه کمک به اقشاری که پرداخت قرض‌الحسنه مي‌تواند بار مشکلاتشان را اندکی کم نماید، اقدام نموده و نیز بانكها هم بیشتر باید به جنبه خیرخواهانه این عمل توجه نموده وبا اعطای جوایز معقول و مناسب با شأن این عمل خیر، بیشتر به جنبه خداپسندانه کار توجه نمایند.
با بررسی وضعیت کنونی حسابهای قرض الحسنه می توان گفت که این نوع حسابها جنبه ثواب و معنوي خود را از دست داده و معلوم نيست اين سپرده‌ها صرف چه كارهايي مي‌شود. بايد از مسئولان پرسيده شود كه چه سودي باعث مي‌شود تا يك عده از بانكها اين گونه موجودي مردم را تلف كرده و آن را صرف هزينه‌هاي تبليغاتي مي‌كنند و اين در حالي است كه همين تبليغات هزينه‌هاي زيادي را براي بانكها به وجود آورده و موجب مي‌شود تا منابع بسيار زيادي از مردم به هدر رود.
فعاليت‌هاي قرض‌الحسنه با شيوه فعلي در بانكهاي كشور ماهيت و جايگاه قرض‌الحسنه را به خودي خود تضعيف كرده است. با وجود اينكه بانكها بايد به نوعي جبران نيت قرض دهنده را بكنند ولي نبايد با قرعه‌كشي اين كار را انجام دهند. اعطاي اولويت‌هايي در استفاده از تسهيلات قرض‌الحسنه، شريك كردن آنها در اجر و ثواب اين فعاليت و ارائه تسهيلات ديگري به سپرده‌گذاران از عوامل جايگزين جوايز بانكها می باشد. بايد در اعطاي جوايز به موارد مندرج در قانون عمليات بانكي بدون ربا توجه كرد ولي متأسفانه رقابت بانكها در ارائه جوايز فريبنده از فرهنگ قرآني قرض‌الحسنه دور شده است.
در اين زمينه تبليغات بانكها فزاينده و شديد است كه سبب تغيير انگيزه‌هاي مردم شده است و از نظر شرعي و اخلاقي خلاف به حساب مي‌آيد. اين در حالي است كه مردم نمي‌دانند حجم جوايز حداكثر دو درصد سپرده‌هاي بانكها است.
باید فرهنگ قرض‌الحسنه را با تبليغ و آموزش در جامعه رواج داد. فرهنگ‌سازي به معناي تبديل كار خير با تكرار و آگاهي رساندن به يك عادت و اعتقاد و صفت ويژه است.
